Rozwój leczenia dyskopatii

HISTORIA PRZEZSKÓRNEJ  DISCECTOMII W LECZENIU DYSKOPATII

Pierwsze próby leczenia dyskopatii metodami małoinwazyjnymi podjął Lymon Smith. Podawał on chymopapainę do uszkodzonego krążka międzykręgowego celem rozpuszczenia jego  zawartości. Zabiegi te zostały wkrótce zarzucone ze względu na wysoki procent powikłań.

Pierwsze doniesienia o przezskórnej discectomii (1975r) zostały opublikowane przez Hijikata.

Combi i Jacobson zabiegi przezskórnej discectomii wykonywali z dostępu tylno-bocznego, zewnątrz-kanałowego, przez otwór wywiercony w pierścieniu włóknistym krążka miedzykręgowego. Do usunięcia dysku używali fluoroskopowej prowadnicy. Opublikowany materiał obejmował 300 przypadków.

Lata póżniejsze to discectomia tylna i tylnoboczna z wykorzystaniem endoskopowego instrumentarium i optyki ( Karl Storz, Volf). Obecnie metoda endoskopowej discectomii ma swoje należne miejsce i jest coraz powszechniej stosowana ( USA, Ameryka Południowa, Kraje Uni Europejskiej, Japonia, Korea Południowa i inne). Jest ona już od wielu lat stosowana w Europie zachodniej. Cieszy się bardzo dużą popularnością ze względu na małą inwazyjność, krótki okres hospitalizacji i szybki powrót do zdrowia. Dla przykładu w klinice Ortopedycznej Uniwersytetu w Witten w Niemczech w latach 2000-2001 wykonano z dobrym wynikiem 352 zabiegi endoskopowe. Obecnie metoda ta pomału wdrażana jest w Polsce. Aktualnie zabiegi te wykonuje się w kilku wysokospecjalistycznych ośrodkach, w tym w Centrum Medycyny Sportowej (CMS) w Warszawie.

Zapoznaj się z ofertą leczenia dyskopatii

WSKAZANIA DO ENDOSKOPOWEJ DISCEKTOMII

W miarę rozwoju endoskopowych technik operacyjnych wskazania do tego zabiegu ulegają stałemu rozszerzeniu. Są one w sumie podobne jak przy otwartym tradycyjnym dostepie. Głównym wskazaniem jest choroba dyskowa, w której to leczenie zachowawcze nie przynosi poprawy (1,3,5,9). Metoda endoskopowa nie ma zadnych ograniczeń, chociaz preferowany jest młody wiek chorych. Pozwala na usuniecie zmiany chorobowej zarówno w stadium poczatkowym jak i zaawansowanym włącznie z całkowitym dokanałowym wypadnięciem dysku .Pozwala ponadto na przeprowadzenie reoperacji w przypadku chorych leczonych uprzednio metoda otwarta.
Reasumując, obecne wskazania do endoskopowej discectomii to:

• wiek chorych 18-60 r.ż ze wskazaniem jednak na młody wiek,

• brak poprawy po dotychczasowym leczeniu zachowawczym,

• udokumentowane rozpoznanie w oparciu o klinikę i badania obrazowe (Rtg, MRI,CT),

• wypukliny i przepukliny dyskowe o lokalizacji tylno-bocznej jak i tylno-centralnej,

• przypadki wypadnięcia dokanalowego dysku ( prolapsus nucleii pulposi),

• poziom L3/L4, L4/L5, L5/S1.

ENDOSKOPOWE DOJŚCIA OPERACYJNE

Jednym z dojść jest tylna intralaminarna discectomia. Zabieg polega na endoskopowym usunięciu dysku z dostępu w przestrzeni pomiędzy dwoma łukami kręgowymi, po uprzednim wypreparowaniu więzadła żółtego. Materiał dyskowy usuwa sie poprzez kanał roboczy optyki. Z dojścia tylnego (intralaminarnego) dostępny jest poziom L5/S1. Warunkiem powodzenia jest dobre anatomiczne "okno" utworzone przez sąsiadujące łuki kręgowe. W przedstawionym materiale klinicznym w 70% przypadków posłużono sie tym dojściem.
Innym stosowanym dostępem jest tzw. foraminodiscectomia. Polega ona na usunięciu materiału dyskowego z dojścia tylno-bocznego poprzez otwór międzykręgowy. Jest to bardzo dobre dojście do bocznych, zachyłkowych wypuklin i przepuklin na poziomie L3/L4 i L4/L5.

Zapoznaj się ofertą leczenia dyskopatii metodą endoskopową

PRZEBIEG ZABIEGU ENDOSKOPII

Zabieg operacyjny wykonywany jest w znieczuleniu ogólnym. Pacjent leży na brzuchu. Przy pomocy aparatu Rtg na ramieniu C dokonuje się identyfikacji zmienionego chorobowo poziomu kręgosłupa ( np. poziom L4/L5). Następnie w zaznaczonym miejscu robi sie niewielkie nacięcie skóry przez które to wprowadza sie endoskop do kręgosłupa. Obserwując kanał kręgowy na monitorze, za pomocą odpowiednich narzędzi usuwa się przepuklinę dyskowa. Krążek międzykręgowy pozostaje na swoim miejscu. Zabieg trwa ponad godzinę. Po jego zakończeniu usuwa sie endoskop, jeden szew, opatrunek. Na drugi, trzeci dzień pacjent wypisywany jest do domu jako chodzący samodzielnie i bez dolegliwości.

 ZAGROŻENIA

Na podstawie własnego, wieloletniego doświadczenia i w oparciu o światowe piśmiennictwo można jednoznacznie stwierdzić, że metoda endoskopowa jest w pełni bezpieczna. Chory nie nie musi obawiać sie jakichkolwiek zaburzeń neurologicznych, jak niedowłady czy tez porażenia. Metoda ta pozwala ponadto na bezpieczne usuniecie śródkanałowych blizn w przypadku przebytych wcześniej operacji.